Vojvodina danas obeležava 104. godine od kada je Velika narodna skupština Srba, Bunjevaca i ostalih Slovena Banata, Bačke i Baranje održana u Novom Sadu 25. novembra 1918, na kojoj je doneta odluka o prisajedinjenju Vojvodine Kraljevini Srbiji.

Pošto je Srpska vojska sredinom septembra 1918. probila Solunski front usledio je brzi prodor srpskih i savezničkih trupa na sever pre svega s ciljem oslobođenja Srbije, a takođe i zemalja nastanjenih Srbima i drugim Južnim Slovenima na prostoru dotadašnje Austrougarske, u skladu s ranije proklamovanim ratnim ciljevima.

Pošto su kao posledica teškog vojnog poraza odnosno raspada Solunskog fronta predstavnici Bugarske potpisali primirje 29. septembra, počev od sutrašnjeg dana sledila je kapitulacija Austrougarske 4. novembra.

Nekoliko dana ranije pojedini delovi Dvojne monarhije već su proglasili otcepljenje, Čehošlovačka 28. oktobra, a u Zagrebu je 29. oktobra proglašeno stvaranje tzv. Države Slovenaca, Hrvata i Srba, što je zapravo bio samo formalan čin.

Srpska vojska trijumfalno je oslobodila Beograd 1. novembra 1918. Pančevo je oslobođeno 8. novembra, 17. današnji Zrenjanin (tada Bečkerek, od 1935 Petrovgrad, po kralju Petru I Oslobodiocu) i Kikinda. Novi Sad je oslobođen 9. novembra, Sombor i Subotica 13. U Somboru je prethodno osnovano Narodno veće Srba i Bunjevaca, a u Subotici Bunjevačko-srpski narodni odbor. Baranju je srpska vojska oslobodila 14. novembra.

Zasedanje Velike narodne skupštine Srba, Bunjevaca i ostalih Slovena Banata, Bačke i Baranje 25. novembra 1918. održano je u zdanju novosadskog hotela „Sloboda”. Tada je to zapravo bio „Grand hotel Majer”, potom preimenovan u „Sloboda”, navodi Tanjug.

Vojvođanski Srbi nikada nisu prežalili ukidanje Vojvodine obrazovane 1848. na Majskoj skupštini u Sremskim Karlovcima, koju je bečki dvor ukinuo 1861. Formalni naziv od 1849. bio je „Vojvodstvo Srbija i Tamiški Banat”.

Nekoliko dana potom 1. decembra 1918. regent, potonji kralj, Aleksandar proglasio je u Beogradu stvaranje Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca.

Prvobitno je zapravo korišćen termin – kraljevstvo.

Godine 1929. zemlja je preimenovana u Kraljevina Jugoslavija.

U skladu s novom upravnom podelom Vojvodina je tada postala sastavni deo novoobrazovane Dunavske banovine, sa središtem u Novom Sadu.

Najveći graditeljski i opšti uspon Novi Sad duguje upravo tom periodu.

Jakov Jaša Tomić (1856 – 1922) novinar, plodan pisac, politički prvak vojvođanskih Srba, neformalni naslednik Svetozara Miletića ulogom na Velikoj narodnoj skupštini u Novom Sadu te 1918. doživeo je vrhunac patriotskih ciljeva.

Njegov saborac Ignjat Pavlas te 1918. bio je potpredsednik Srpskog nacionalnog odbora i član delegacije koja je u Beogradu tražila da srpska vojska najbrže moguće uđe u Novi Sad i Bačku.

Pavlas je bio advokat, jedan je od prvaka Sokolskog pokreta u Bačkoj, osnivač planinarskih društava, veslač, veliki srpski nacionalni borac. Ubili su ga mađarski okupatori u Novom Sadu, na Dunavu, januara 1942.

(Politika)