Kip Svetog Florijana, zaštitnika od požara i patrona vatrogasaca, znamenit je kulturni spomenik našeg grada. Podignut je pre više od dva veka pred kućom Solje, nakon katastrofalnog požara u Donjoj varoši. Sveti Florijan, predstavljen figurom rimskog vojnika s dugačkim plaštom prebačenim preko ramena i kacigom s perjanicom na glavi, već 200 godina štiti pančevačke vatrogasce. Prvo je u zaštitu uzeo članove Dobrovoljnog vatrogasnog društva, jedno od najstarijih vatrogasnih društava u Srbiji, osnovano na inicijativu Gradskog veća, naročito zalaganjem njenog člana Jovana Krstića. Osnivačka skupština je održana 9. maja 1871. godine i na njoj je izabrana privremena uprava, koju je sačinjavalo deset dobrovoljaca i pet članova Gradskog veća. Iste godine, u leto, održana je prva redovna skupština, na kojoj je izabrana nova, stalna uprava i usvojena su pravila. Zapovednik je odmah po osnivanju otišao put Pešte i Beča kako bi tamo izučio organizaciju vatrogasnih društava. Po povratku je oformio tri jedinice sa ukupno 18 vatrogasaca, koji su mahom bili zidari i zanatlije.
Gradsko veće je Dobrovoljnom vatrogasnom društvu stavilo na raspolaganje sve vatrogasne sprave kojima je Pančevo u to doba raspolagalo. Odobrena je i prva finansijska pomoć, u iznosu od 2.000 forinti. Što se tiče opreme, prema spisima, vatrogasci su te daleke 1871. godine imali šest ručnih štrcaljki, od kojih su samo dve bile upotrebljive, petora kola za prenos vode, jedna kola s buretom, tri bureta, tri lestve, četiri creva s tri mlaznice i jedna kola za ljudstvo. Naravno, za tako veliku varoš to i nije bila bogzna kakva oprema, a kupovina novog inventara bila je skupa rabota, pa se do nje teško i sporo dolazilo – uglavnom zahvaljujući dobrovoljnim prilozima.
Kada je reč o pančevačkoj vatrogasnoj družbi, na početku je sve bilo na dobrovoljnoj bazi – sve do donošenja Zakona o organizaciji vatrogastva 1933. godine. Od tada Dobrovoljno vatrogasno društvo u Pančevu dobija pet plaćenih vatrogasaca, čije je angažovanje plaćao grad iz svoje kase. Naravno, bilo je neophodno rešiti i smeštaj vatrogascima, ali ni to nije bila lako, pa se družba seljakala više puta s jedne lokacije na drugu, da bi se trajno nastanila u novoizgrađenom vatrogasnom domu u Ulici braće Jovanovića.
U početku je Društvo bilo malo i nije moglo da se brzo i efikasno bori s požarima, pa su u pomoć pristizali građani Pančeva. U početnim godinama rada alarm za nastanak požara oglašavao se nekontrolisanom zvonjavom s tornja crkve i isticala se crvena zastava u pravcu požara – noću je zastavu zamenjivao fenjer. Kasnije je grad podeljen u tri rejona, požari su se objavljivali trubom, a od 1889. godine angažovanje vatrogasaca obavlja se telefonom. Naravno, iskustvo ih je naučilo da je preventiva najbolja zaštita od vatrene stihije, pa je Gradsko veće 1883. godine na predlog pančevačkih vatrogasaca donelo rešenje po kome se uvode dežurstva u pozorištima i bioskopskim salama. Pored toga, članovi društva su dežurali svake godine na obezbeđivanju žetve i vršidbe, a velika pažnja poklanjala se i obuci članova, od gašenja požara do kretanja na požarno mesto i povratka s njega. S vremenom je ova obuka prerasla u školska predavanja i praktične vežbe. Vredi istaći da je Društvo veoma brinulo o zdravlju članova, tako da je već 1880. godine osnovana blagajna za pomoć – kupovali su se lekovi i plaćala lekarska pomoć za obolele i povređene vatrogasce.
U novim vremenima Florijan je uzeo u zaštitu članove Opštinskog vatrogasnog saveza, čije je sedište bilo u Ulici braće Jovanovića, u vatrogasnom domu izgrađenom daleke 1901. godine. U međuvremenu, u Ulici Žarka Zrenjanina izgrađen je savremeni vatrogasni dom, gde se savez preseljava 1986. godine. Opštinski vatrogasni savez je asocijacija dobrovoljnih vatrogasnih društava i drugih pravnih lica na teritoriji opštine Pančevo udruženih radi organizovanog ostvarivanja zajedničkih zadataka i opšteg interesa u oblasti zaštite od požara.
