Dugometražni igrani film „Velika pljačka tramvaja”, u srpskoj i rumunskoj koprodukciji, a u potpisu čuvenog srpskog reditelja Slobodana Šijana, autora kultnih filmova, premijerno je prikazan u bioskopima širom Rumunije u petak, 12. aprila.

Film je doživeo premijeru na platnima u Bukureštu, Bistrici, Botošanjiju, Klužu, Konstanci, Jašiju, Piteštiju, Sibinju, Sfantu George i naravno Temišvaru.

Zasnovan je na stvarnoj priči o Bošku Tokinu, prvom filmskom stvaraocu s Balkana, koga je u filmu glumio niko drugi nego danas možda najpoznatiji srpski glumac Miloš Biković.

Ko je bio Boško Tokin i zašto se film premijerno prikazao u Rumuniji?

Rođen je pre 130 godina, 2. aprila 1894. godine u Čakovu, u današnjoj Rumuniji, a u Temišvaru je 1912. godine završio gimnaziju zajedno s Milošem Crnjanskim.

Tokin se, pre svega, smatra pionirom filmske umetnosti. Ovaj Čakovac je doneo magiju crno-belih filmova u nekadašnju Srbiju. Dvadesetih godina nakon dolaska iz Pariza i zaljubljivanja u umetnost Čarlija Čaplina, prikazao je mnoge tadašnje filmove pokrenuvši prvi filmski krug u Beogradu i na Balkanu. Pokušao je prvi da i teorijski obrazloži suštinu te nove umetnosti, što se danas naziva filmskom kritikom, pokretanjem prvih filmskih časopisa.

„Velika pljačka tramvaja“Plakat filma u Rumuniji

Radio je zajedno s Draganom Aleksićem i na snimanju prvog filma u Beogradu „Budi Bog sa nama”, tačno pre sto godina, 1924. godine, koji, nažalost, kako tvrde brojni izvori, po svedočenju samih aktera, nikada nije završen, zato što je 200 metara snimljene trake uništio frustrirani snimatelj zbog neuzvraćene ljubavi glavne glumice.

Početkom tridesetih godina, tačnije 1932. godine, Tokin je objavio roman „Terazije”. Reč je o prvom socijalnom romanu u Srba koji na brutalan način opisuje društvene promene koje su zadesile posleratni Balkan – društveni i materijalnog polet opterećen socijalnom i moralnom dekadencijom – što i Šijanov film pokušava kroz smeh da prikaže.

„U filmu se zapravo smenjuju ekscentrična i zanimljiva komedija i omaž umetnicima i filmskim stvaraocima koji su stvorili film i evropsku kulturu kakvu danas poznajemo”, kaže čuveni Šijan o svom najnovijem filmu za „Politiku“.

„Malo-pomalo, film postaje naša sudbina”, pisao je Tokin još dvadesetih godina 20. veka i naglašavao da je „budućnost filma vrlo velika i sve što film može, još nije ostvareno, izraženo”. Sa ovim mislima ispostavlja se da je Čakovac Boško Tokin, Srbin iz današnje Rumunije, bio istinski anticipator moći filma u vremenima koja su dolazila nakon njegove smrti 1954. godine do danas.

(Pančevac/Politika)

„ZLATNA KNJIGA“ ZA JERKOVA: Beogradski profesor dobitnik nagrade Biblioteke Matice Srpske

NAGRADA GRADA BEOGRADA: Priznanje Darku Lungulovu za film „Ju grupa – Trenutak sna“