Po Zakonu o službenoj upotrebi pisma i jezika u celoj Srbiji ćirilica je u službenoj upotrebi, a lokalne samouprave mogu, ali ne moraju, da u službenu upotrebu uvedu i latinicu. Obavezne su samo da u ravnopravnu službenu upotrebu uvedu i jezik i pismo nacionalne manjine ukoliko procenat pripadnika te nacionalne manjine u ukupnom broju stanovnika na njenoj teritoriji dostiže petnaest odsto, najkasnije u roku od 90 dana od dana utvrđivanja zakonom propisanih uslova. Niko im ne brani da to urade i ako ne postoji taj procenat ukoliko procene da je takva službena upotreba smislena radi očuvanja identiteta i tradicije neke nacionalne manjine na teritoriji cele lokalne samouprave ili na delu njene teritorije.

Pančevo se odlučilo samo za ćirilicu kao službeno pismo na celoj teritoriji, dok su jezici i pisma nacionalnih manjina u službenoj upotrebi samo u pojedinim naseljima – u Ivanovu bugarski i mađarski, u Banatskom Novom Selu rumunski, u Jabuci makedonski, a u naselju Vojlovica mađarski. U južnom Banatu je u službenoj upotrebi, pored ćirilice, i latinica u Alibunaru, Vršcu i Kovačici. Mađarski jezik i pismo su u službenoj upotrebi u Beloj Crkvi, Kovačici, Kovinu i Plandištu, slovački u Alibunaru, Kovačici i Plandištu, rumunski u Alibunaru, Beloj Crkvi, Vršcu, Kovačici i Plandištu, a češki u Beloj Crkvi.

Pored toga što su državni i lokalni organi, javna preduzeća i ustanove dužni da upotrebljavaju službene jezike i pisma na svojoj teritoriji, njima se ispisuju i geografski nazivi, trgovi i ulice, nazivi organa i firmi, koji imaju pravo da bez obzira na službenu upotrebu svoje nazive, pored ćiriličkog, ispišu i latiničkim pismom.

Takođe, svako ima pravo da u postupku pred organima koji se tiče njegovih prava i dužnosti upotrebljava svoj jezik i da se u tom postupku upoznaje sa činjenicama na svom jeziku. Službena upotreba jezika nacionalnih manjina podrazumeva naročito: korišćenje jezika nacionalnih manjina u upravnom i sudskom postupku i vođenje upravnog postupka i sudskog postupka na jeziku nacionalne manjine; upotrebu jezika nacionalne manjine u komunikaciji organa s javnim ovlašćenjima sa građanima; izdavanje javnih isprava i vođenje službenih evidencija i zbirki ličnih podataka na jezicima nacionalnih manjina i prihvatanje tih isprava na tim jezicima kao punovažnih; upotrebu jezika nacionalnih manjina na glasačkim listićima i biračkom materijalu; upotrebu jezika nacionalnih manjina u radu predstavničkih tela.

Pripadnici nacionalnih manjina čiji broj u ukupnom stanovništvu Republike Srbije dostiže najmanje dva odsto mogu se obratiti republičkim organima na svom jeziku i imaju pravo da dobiju odgovor na tom jeziku, a oni koji ne dostižu taj procenat mogu se obratiti republičkim organima na svom jeziku preko svoje lokalne samouprave ako je njihov jezik u službenoj upotrebi u toj lokalnoj samoupravi, koja tada snosi i troškove prevođenja.

Tekst na latinici i na jezicima i pismima nacionalnih manjina ispisuje se posle teksta na srpskom jeziku ispod ili desno od njega, istim oblikom i veličinom slova. A ako se koristi više jezika nacionalnih manjina, tekstovi se posle srpskog jezika ispisuju po azbučnom redu.

(Pančevac)

MI PITAMO ZA VAS: Upis imena na jeziku nacionalne manjine